"Alsof het je laatste dag is"

Hoe vaak ik het dit jaar heb horen zingen weet ik niet precies maar het komt zo ongeveer mijn neus uit. “Leef, alsof het je laatste dag is!”

Dreetje Hazes, de zoon van, heeft er een gigantische hit mee en op de feesten waar de bezoekers net even los zijn van hun sores zweept hij de meute op met zijn meeslepende tekst. Ken je het niet? Nou, lees dan maar even mee…. 

Op een vrijdag in de kroeg
Ergens in Amsterdam
Zat aan de bar met een glas een oude wijze man
Hij zei dat die nog maar een paar dagen had
Dus pak het leven, pak alles en ga er mee op pad
En hij zei: 
Leef, alsof het je laatste dag is 
Leef, alsof de morgen niet bestaat
Leef, alsof het nooit echt af is
En leef, pak alles wat je kan

En dan het weergaloze refrein:

En ga, a, a, a
A, a, a, a
A, a, a, a
Pak alles wat je kan
En ga, a, a, a
A, a, a, a
ga
Pak alles wat je kan

Lachen toch met die Dré? Natuurlijk heb ik samen met al die andere lieve mensen uit volle borst lopen mee blèren met dit lied, deinend tussen alle feestgangers, maar toch zat er telkens bij mij een kras op de plaat als dat ene zinnetje werd gezongen. Want hoe leef je alsof het je laatste dag is? Hoe pak je alles wat je kan?

Nou, en daar zit ik nu even hardop over na te denken. Hoor je het knarsen?

Hoe zou ik leven als dit werkelijk mijn allerlaatste dag zou zijn? Wat zou ik willen doen als ik wist dat de morgen voor mij niet meer zou aanbreken. Wanneer is het sowieso mijn laatste dag???

Help… nou gaat het serieus worden.

Natuurlijk wil je dat alles met iedereen ‘glad’ is in je leven. Dat ze je herinneren zoals je herinnerd wilt worden, en dan speciaal door je (ex-)partner(s) (tsja...), kinderen en kleinkinderen. En dat alles wat opgeruimd had moeten worden ook opgeruimd is. En dat er niets meer tussen jou en die ander staat wat de relatie in de weg staat. Zó moet het zijn als het mijn laatste dag is aan de kant die ik ga verlaten.

Maar, wat veel  belangrijker is…. hoe moet het zijn ten opzichte van de kant waar ik naartoe ga? Word ik daar wel met open armen ontvangen of word ik daar misschien niet als vriend naar binnen gehaald.

Gelukkig weet ik het antwoord voor mijzelf want Hij en ik hebben regelmatig contact met elkaar en ik meen te weten dat onze relatie dermate in orde is dat ik straks (mag het nog even wachten Heer?) met open armen zal worden ontvangen. En dan niet alleen als vriend maar vooral als zoon van de meest liefhebbende vader die een mens zich maar kan voorstellen.

Maar, dat is niet zomaar tot stand gekomen en ook niet zonder slag of stoot. Het is wél voor iedereen weggelegd maar het moet wel worden gevonden en aangepakt.

Daar gebruikt God mensen voor. In de zoektocht naar de zin van het leven en de uitkomst van het doolhof brengt God mensen op ons pad die de weg weten en kennen.

In mijn geval waren dat mijn buren en vooral een mijnheer die mij in hun huis aansprak. Iemand die zó vol was van de liefde van God dat hij niets anders kon doen dan daar de hele dag van uit te delen. Dat doet hij nu na 25 jaar nog steeds en hij heeft het mij ook geleerd waarbij wij regelmatig samen optrekken. Het belangrijkste dat wij uitdelen is datgene wat iedereen moet pakken alsof het je laatste dag is. Vandaar dat ik nu ook de pakketten mag uitdelen die ertoe leiden dat jij ook met open armen wordt ontvangen. Het belangrijkste kun je erover lezen op deze pagina maar nog liever ga ik het jou allemaal haarfijn uitleggen. Bel mij maar rustig op, 06 3080 8875, en ik kom eraan terwijl jij koffie zet.

Mijn welgemeende advies:  Leef alsof het je laatste dag is en pak alles (aan) wat je kan!

(Nou vraag ik me toch nog af wie die ouwe man was. Het zal toch niet.....)

.