29. apr, 2018

Carpe Diem!!

De gasten op deze foto kwamen ook uit Londen. Ik gaf ze donderdag even een lift op de sloep toen ik naar de binnenstad van Amsterdam voer en gebruik deze foto met Joel in mijn gedachten. Daarover meer hieronder.

 

Carpe Diem…

Carpe diem, pluk de dag.

Gek genoeg kom ik die uitdrukking de laatste tijd heel vaak tegen en dat zal wel te maken hebben met mijn werk waarbij ik als community manager van een sociaal platform veel profielen lees van de deelnemers in die club. Wie zich aanmeldt kan een motto vermelden en naast ‘Carpe diem’ lees ik ook veel ‘Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd’. Zit ook wat in, maar vandaag gaan mijn gedachten ook naar een andere uitspraak die in de lijn ligt van Carpe diem: Memento mori!

Natuurlijk ben ik heel dankbaar dat ik deel mag uitmaken van Team Klup, de ploeg die vorm geeft aan een geweldige beweging die zich momenteel over Nederland uitrolt waarbij mensen worden uitgenodigd en uitgedaagd om zich weer met elkaar te verbinden. Als tegengif tegen de afschuwelijke uitwerking van het individualisme mogen wij mensen weer bij elkaar brengen en zien we veel armen om andermans schouders geslagen worden. Heerlijk werk, veel plezier!

Lees maar als je tijd hebt: https://www.ad.nl/ad-werkt/dagjes-uit-als-werk-jaap-doet-het~ad0b00dd/

Mijn leven lijkt dus één groot pretpakket en dat geldt ook absoluut voor de uren dat ik optrek met mensen. Ik pluk de dag, maar… memento mori speelt ook een belangrijke rol in mijn leven. Niet zozeer voor mijzelf want ik ga straks vol vertrouwen naar mijn hoger gelegen verblijfplaats (soort penthouse…) maar ik maak me wel zorgen om al die lieve mensen die ik nu leer kennen. Duizenden nieuwe gezichten van kostbare mensen waarvan God houdt en die Hij probeert te bereiken. Soms kan ik iets kwijt van het goede nieuws maar meestal blijft het bij de invulling van het 2e gebod in mijn leven en heb ik mijn naasten enorm lief. Dat alleen is al een godswonder want vroeger had het mij geen reet gescheeld wat een ander nodig had en ging het mij vooral om mezelf en hoe ik binnen liep.

Nu kan ik niet anders dan liefhebben en dat gaat me goed af omdat ik ook het 1e gebod gehoorzaam. Als je Gods liefde ontvangt dan kan je niet anders dan daarvan uitdelen.

Vanmorgen kreeg ik een afschuwelijk bericht uit Londen waar een briljante jongeman de druk van zijn studie aan Oxford niet langer aankon. De dood leek zijn enige uitweg te zijn en zo is hij door een reeks van gedachten uit de verkeerde hoek over de rand van het leven geduwd. Ik sprak vorige week zijn ouders nog en we plukten toen de dag en we leefden, kennelijk omdat we lachten.

Vandaag wordt hier dus niet zo hard gelachen maar viel mijn oog wel op een interessante tekst:

Spreuken 7:3 - Verdriet is beter dan lachen, want bij een treurig gelaat is het met het hart goed gesteld.

Ik bedoel maar…

Wonderlijk genoeg wijst, terwijl ik dit aan het schrijven ben, een vriend mij via Facebook op mijn losbandige leven. Bij pretfoto’s van Koningsdag j.l. verwijst hij mij naar dezelfde schrijver als van de spreuken, Koning Salomo, en geeft dominee Machiel mij met een knipoog te kennen dat het allemaal maar ijdelheid is wat ik aan het doen ben (Prediker 1), en hij heeft nog helemaal gelijk ook. Gelukkig ken ik, net iets minder goed dan hij, de schriften en kon ik antwoorden dat voor alles een tijd is (Prediker 3).

Voor ‘Carpe diem’, maar ook ‘Memento mori’!! Geniet van het leven, maar bedenk dat je ook een keer dood gaat. Ben je dan klaar om God te ontmoeten? Heb je dan een schone lei of zijn er nog wat vlekjes weg te werken? Het enige wasmiddel is het bloed van Jezus en daar vertel ik je graag meer over.